Produkty pszczele (9)

To wbrew pozorom bardzo wartościowy składnik, który znalazł zastosowanie nie tylko w medycynie, ale także we współczesnej kosmetologii. Potocznie określany jest mianem apitoksyny. Poznaj szereg właściwości tej substancji i dowiedz się o niej czegoś więcej. Jad Pszczeli Niektórym ludziom jad pszczeli kojarzy się dość negatywnie, podobnie jak same pszczoły, które przez wielu traktowane są jako zło konieczne. Mało kto potrafi dostrzec tak naprawdę ich zasługi w postaci mnóstwa plastrów miodu, do produkcji którego są niezbędne. Jad pszczeli produkowany jest głównie przez pszczoły oraz matki pszczele. Cechuje się bardzo słabym zapachem, który jest praktycznie nieodczuwalny i mało charakterystyczny oraz bezbarwnością. Istnieje przekonanie, że spożywanie jadu pszczelego pomaga w pokonaniu komórek wirusa HIV. Ponadto powinniśmy mieć na uwadze, że spożywanie regularnie jadu pszczelego wspomaga walkę z chorobami reumatoidalnymi a także pomaga w zwalczaniu dolegliwości takich jak migrena czy łuszczyca. Jad pszczeli jest bogaty w składniki i dlatego stosuje się go do leczenia wielu chorób m. in. artretycznych, reumatoidalnych czy popromiennych. Pomaga także zwalczać zapalenia skóry, choroby układu krwionośnego, mięśniowego, nerwowego, moczowego. Wspomaga pracę organizmu i chroni go przed rozmaitymi alergiami zwiększając odporność na wirusy. Bardzo ważne jest też to, że spożywanie jadu pszczelego pomaga w zwalczaniu chorób naczyń takich jak zapalenie tętnic czy nadciśnienie. Tak więc jeśli poszukujemy tak naprawdę złotego środka na szereg rozmaitych dolegliwości zdrowotnych warto zdecydować się na spożywanie jadu pszczelego, który uśmierzy nasz ból. Jak nie trudno zauważyć jad pszczeli potrafi naprawdę zdziałać cuda, dlatego nie warto bronić się przed tą wartościową substancją. Jeśli wiec zmagamy się z określoną chorobą i poszukujemy prawdziwego i skutecznego antidotum wystarczy pozwolić użądlić się pszczole lub nabyć jad pszczeli u doświadczonego pszczelarza. Wówczas objawy danego schorzenia ustaną, a my nie będziemy już więcej narzekać na ból. Pamiętajmy jednak, że w zależności od choroby i czasu jej trwania jego zwalczenie może trochę potrwać. Jad to wydzielina gruczołu jadowego pszczoły, służy jej do obrony własnej lub rodziny. Pszczoła nie żądli bez przyczyny – reaguje na nagłe poruszanie się, bieganie w pobliżu pasieki, intensywne zapachy. W przypadku użądlenia należy żądło natychmiast zdrapać np. paznokciem, celem uniknięcia przedostania się większej ilości jadu do organizmu, gdyż mięśnie aparatu żądłowego wyrwanego z ciała pszczoły drgając pompują jad do ranki powstałej w wyniku użądlenia. Ujęcie aparatu żądłowego palcami spowoduje wtłoczenie całej zawartości jadu do ranki. Reakcja ludzkiego organizmu na jad pszczeli bywa różna i uzależniona jest od stopnia wrażliwości i ilości wtłoczonego jadu, może wystąpić złe samopoczucie, omdlenia, wymioty, bóle głowy, opuchlizna. W celu złagodzenia (zneutralizowania) działania jadu należy użądlone miejsce potrzeć np. mydłem, sodą oczyszczoną, przekrojoną cebulą, przekrojonym korzeniem pietruszki, zalecane jest też posmarowanie tego miejsca miodem. Przeprowadzone przez naukowców badania jadu pszczelego doprowadziły do ustalenia, że posiada on właściwości lecznicze i jest zalecany przy leczeniu schorzeń: układu nerwowego układu krwionośnego układu oddechowego ginekologicznych reumatycznych dermatologicznych Przed przystąpieniem do jakiejkolwiek terapii należy skonsultować się ze specjalistą apiterapeutą.

To wydzielina gruczołów gardzielowych młodych pszczół robotnic. Mleczkiem pszczelim karmione są larwy robotnic i trutni przez pierwsze 3-4 dni, natomiast matka mleczkiem karmiona jest przez cały okres swojego tj. od larwy do śmierci. Dzięki temu żyje do 5 lat. Mleczko pszczele w swoim składzie zawiera cały szereg mikro i makroelementów, aminokwasy w stanie wolnym, hormony, enzymy, kwasy organiczne, inhibitory, witaminy oraz inne substancje biologicznie czynne. Świeże mleczko pszczele jest substancją o kremowej konsystencji i zmiennej barwie od jasnokremowej do jasno żółtej. Odznacz się cierpkim lekko kwaśnym smakiem i swoistym zapachem. Pozyskiwane mleczko bezpośrednio z mateczników jest bardzo wrażliwe na światło i wysokie temperatury. Zamknięte w szczelnym naczyniu w temperaturze pokojowej zachowuje swoje właściwości przez kilka dni. Przechowywane w lodówce w temp. Około 5 stopni C. nie traci swoich właściwości przez okres jednego roku. Można też mleczko konserwować miodem lub alkoholem etylowym. W handlu można spotkać mleczko w postaci różnego rodzaju preparatów. Preparaty wykonane na bazie mleczka pszczelego znajdują szczególnie zastosowanie w schorzeniach wieku starczego oraz zaburzeniach rozwoju i równowagi hormonalnej. Korzystnie wpływają na przemianę materii i procesy odnowy tkanek. Powodują szybki przyrost masy ciała zwiększają żywotność i regulują ciśnienie krwi. Mleczko Pszczele w różnej postaci zalecane jest w okresie rekonwalescencji po ciężkich i wyniszczających chorobach oraz zabiegach chirurgicznych. Reguluje czynności fizyczne i psychiczne, prowadząc do usunięcia zmęczenia i poprawy samopoczucia. Badania kliniczne potwierdzają skuteczność mleczka pszczelego w leczeniu chorych na miażdżycę, cukrzyce, dusznicę bolesną, dychawice oskrzelową. Przeprowadzone badania lekarskie pozwoliły ustalić stosowanie, aby mleczko pszczele zostało łatwo wchłonięte przez organizm stosuje się go po wcześniejszym wymieszaniu z miodem .

Jak sama nazwa wskazuje jest to część pszczół odłożonych od rodziny macierzystej. Odkład pszczeli powinien składać się z plastrów z czerwiem zasklepionym bądź też w różnym wieku, zapasem pokarmu oraz pszczołami obsiadającymi plastry z czerwiem i matką czerwiącą. W przypadku braku matki czerwiącej do odkładu można podłożyć matecznik bądź matkę nieunasiennioną, ale w tym wypadku czerw znajdujący się w plastrach odkładu musi być zasklepiony, gdyż istnieje możliwość założenia przez pszczoły własnych mateczników i zlikwidowania matki nieunasiennionej. Odkład przeznaczony do powiększenia pasieki powinien mieć taką siłę aby utworzona z niego rodzina osiągnęła kondycje pozwalającą przetrwać jej zimę. Odkład pszczeli wykonuje się w celu: powiększania pasieki zasilania rodzin słabych zapobiegania nastrojowi rojowemu przechowywania matek zapasowych unasienniania matek w celu sprzedaży

Jest to od 1,2 do 1,5 kg pszczół w różnym wieku bez plastrów i czerwiu oraz młodej matki w klateczce. Pszczoły zsypuje się za pomocą specjalnie do tego celu przygotowanego leja do tzw. transportówki lub innego pojemnika z wentylacją, a wewnątrz zawiesza się klateczkę z matką. Wykonując pakiet należy pamiętać o zabezpieczeniu mu porcji pokarmu (ciasto miodowo-cukrowe). Pakiet pszczeli wykonuje się w celu powiększania pasieki, zasilania słabych rodzin zapobiegania nastrojowi rojowemu, a także sprzedaży.

To zakonserwowany przez pszczoły w komórkach plastra, zwlaszcza na okres zimy, zebrany wczesniej i zlepiony w postaci grodek pyłek, który następnie, w warunkach beztlenowej fermentacji, przy obecnosci kwasu mlekowego, w warunkach ula, uległ przetworzeniu. Przemiany, jakie zachodzą w złożonym w komórkach i ubitym przez pszczoly, przetworzonym pyłku powodują, że powstała z niego pierzga jest wielokrotnie wartościowsza, także dla ludzkiego organizmu, niż uzbierany z kwiatów i zlepiony w gródki, prawie w czystej postaci, pyłek. Dlatego tez przyjmując pierzgę mozemy pobierać jej mniej i w krótszym okresie czasu niż pyłek. Średnio, zapobiegając chorobom i uzupełniając organizm w niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, w tym dla samoobrony przed chorobami składniki, przyjmujemy pierzgę w ilosci 15 gram na dobę przez okres 1-2 miesięcy, dwa razy w roku. Płaska łyżeczka od herbaty, to około 8 gram pyłku. Ta ilość wystarcza zwykle do „postawienia na nogi”, nawet bardzo wycieńczonego i osłabionego organizmu. Praktyka wykazuje, że przy różnego rodzaju schorzeniach np. przy nowotworach, efekty zdrowotne, niekiedy mało prawdopodobne i budzące zdziwienie lekarzy, osiąga się przyjmując większe dawki pierzgi, nawet do 50 gram na dobę. Jest najkorzystniej dla naszego organizmu, gdy ilość tę dzielimy na 2-3 dawki i spożywamy po kilkugodzinnym zalaniu wodą z rozpuszczonym w niej miodem. Miod bowiem wzmaga oddziaływanie, a nawet, tak twierdzą niektórzy z autorów, potęguję działanie przyjmowanej pierzgi. Ponieważ pierzga jest przetworzonym, przygotowanym przez pszczoły pod wpływem kwasu mlekowego pyłkiem, nie ma koniecznosci, tak jak to stosuje się przy pyłku, zalewania jej wodą. Praktyka wykazuje jednak, ze większe i szybciej osiągane efekty są wtedy, gdy jest ona zalewana na 6-8 godzin roztworem wody z odpowiednio dobranym do potrzeb nasze go organizmu miodem. Podobnie jak pyłek, najlepiej przyjmować na pusty zołądek. Przez przyjmowanie pyłku, a zwłaszcza pierzgi, uzupełniamy w naszym organizmie braki spowodowane działaniem środków chemicznych, którymi powszechnie są, niestety, traktowane nasze produkty spożywcze, a także surowce, z których są przygotowywane. Środki te stosuje się, jakżę często w nadmiarze, już podczas przygotowania gleby pod zasiew roślin, przy ich siewie, przy ochronie przed szkodnikami czy chorobami podczas ich wzrostu, przy zbiorach, przechowywaniu, a potem przy tak zwanej obróbce, czyli w bezpośrednim przygotowaniu do spożycia. Słowo konserwanty u wielu ludzi wywołuje dziś obawy przed spożywaniem pokarmów. Określony wpływ na pozbawianie składnikow w przyjmowanym pożywieniu ma też ich bezposrednie przygotowanie do spożycia, a więc smażenie na nieodpowiednim tłuszczu, wędzenie, zbyt długie, często zbyteczne gotowanie, a także nieprawidłowy dobór czy zestaw komponentow. Przyjmowanie więc pyłku czy pierzgi ma kapitalne znaczenie, w świetle prowadzonych badań i coraz liczniejszych przykładów je potwierdzających, z których wynika, że tak choroby nowotworowe, choroby układu krążenia, jak i niektóre choroby psychiczne i nerwowe powstają z niedoboru lub też nadmiaru niektórych biopierwiastków. Przyczyny złego samopoczucia, nerwowości, załamania psychicznego, przechodzącego z upływem czasu w choroby, jest naruszenie rownowagi bioekologicznej w naszym organizmie. Naturalny, zakonserwowany przez pszczoły „ukiszony” przy udziale kwasu mlekowego pyłek, nazywany pierzgą, w dużym stopniu łagodzi przebieg chorób, przynosi ulgę w cierpieniu, znosi ból, a w wielu wypadkach, co używający go potwierdzają, doprowadza do całkowitego wyleczenia. Aby cele te osiągnąć, powtórzmy to z naciskiem, tak pyłek jak i pierzgę, trzeba przyjmować systematycznie i wytrwale przez dłuższy okres. Jeśli brak jest efektow, to najczęściej przyczyną tego są zbyt małe dawki, niesystematycznie przyjmowanie, lub przyjmowane przez zbyt krótki okres czasu. Warto wiedzieć, że tak pyłku jak i pierzgi, zasadniczo, nie można przedawkować i że te wspaniałe pszczele wytwory, jako produkty naturalne, nie wywotują skutków ubocznych i uzależnień, tak często występujących, a ponadto wywołujących powikłania podczas przyjmowania leków chemicznych. Warto zauważyć, że coraz więcej ludzi ma świadomość i jest to pocieszające, że czas zachwytu nad chemią przeminał. Wracamy do sprawdzonych przez wieki darów Natury, w tym do wspaniałosci wytwarzanych przez pszczoły. Miód zmniejsza toksyczne działanie używek takich jak, alkohol, kawa, herbata czy tytoń Źródło: Kalendarz Pszczelarza polskiego 2010

Jest to naturalne zjawisko rozmnażania się rodzin pszczelich. Dzięki temu pszczoły przetrwały miliony lat. Rodzina pszczela przygotowująca się do rójki przystępuje do wychowu trutni. W silnych rodzinach przygotowanie do rójki rozpoczyna się w połowie maja, są przypadki że roje pojawiają się już końcem kwietnia. Po pewnym czasie pszczoły przystępują do budowy miseczek – matecznikowych. Kiedy nastrój rojowy przybiera na sile matka pszczela składa do nich jajeczka co jest właściwym początkiem okresu rójki. Matka coraz bardziej ogranicza się w czerwieniu, a dwa dni przed wyjściem roju z ula zaprzestaje go całkowicie. Liczba zakładanych mateczników jest różna w zależności od rasy pszczół. W miarę zbliżania się wyjścia roju, tępo pracy pszczół słabnie. Po zasklepieniu pierwszego matecznika, a jest to w 8-9 dniu od złożenia w nim jaja przez matkę. Pszczoły które wyjdą z rojem napełniają wole miodem znajdującym się w ulu, aby mieć zabezpieczone pożywienie na drogę i na pierwsze zagospodarowanie się w nowym miejscu. Następnie wylatują i krążą w powietrzu nad ulem w pewnym momencie nasilenie wylatujących pszczół zmaga się tak jakby wysypywały się z ula w tym czasie wylatuje również matka. Pszczoły wylatujące z ula początkowo tworzą w powietrzu tak zwany słup następnie chmura pszczół oddala się od ula z którego wyleciały, część pszczół powraca do ula z którego wyszły (macierzystego).Rój w powietrzu zaczyna zagęszczać się i skupia w pobliżu gałęzi drzewa nieopodal pasieki. Pszczoły obsiadające gałąź szybko formują tzw. grono rojowe trzymając się jedna drugiej. Rój wychodzący z ula nigdy nie odlatuje od razu na dalekie odległości. Najpierw przez około pól godziny wisi na gałęzi, następnie zrywa się początkowo powoli, a następnie coraz prędzej odlatuje w kierunku obranym przez pszczoły tzw. Zwiadowczynie. Zdarzają się przypadki kiedy matka nie wyjdzie z ula (posiada uszkodzone skrzydełka) rój powraca do ula z którego wcześniej wyszedł. Rodzina pszczela w której wyszedł rój pozostaje przez pewien czas bez matki. pozostały jednak mateczniki z których wygryzie się młoda matka i po odbytym locie godowym unasienni się z trutniami i przystąpi do składania jajeczek na młode robotnice.

To męskie komórki rozrodcze kwiatów roślin głównie owadopylnych. Ziarenka pyłkowe są mikroskopijnej wielkości. Każde ziarenko twardą błoną półprzepuszczalną. Pszczoła zbierając z kwiatów pyłek zlepia ziarenka przy pomocy wydzielin swojego organizmu (wola) lub nektaru w kuleczki wielkości ziarenka prosa i składa je do tak zwanych koszyczków znajdujących się trzeciej parze nóżek, kulki te nazywa się obnóżami pyłkowymi. Każda kulka obnóża to dziesiątki tysięcy ziaren pyłku. Kształt i kolor pyłku uzależniony jest od rodzaju z jakiej rośliny został zebrany Pyłek kwiatowy jest podstawowym źródłem białka i witamin i jest najwartościowszym produktem odżywczym w ulu, cenniejszym od miodu, dlatego połowa pszczół zbieraczek przynosi do ula obnóża pyłkowe. Kiedy rodzina pszczela nie ma dostępu do pyłku przestaje się rozwijać matka przestaje czerwić. Pyłek kwiatowy wyróżnia się dużą zawartością witamin z grupy B, cukrów prostych i złożonych oraz aminokwasów w tym argininy. Zawiera również inne substancje odżywcze i aktywne biologicznie, enzymy, hormony, nienasycone kwasy tłuszczowe. Pyłek nazywany jest potocznie „bombą witaminową” znajduje szczególne zastosowanie w rekonwalescencji braku apetytu, awitaminozie, schorzenia układu pokarmowego i wątroby. Od lat pyłek kwiatowy z powodzeniem stosowany jest przy przeroście gruczołu krokowego. Kuracja pyłkowa poprawia samopoczucie, podnosi kondycje i wzmaga odporność organizmu. Pyłek pochodzący z różnych roślin oraz okresów zbiorów wykazuje różnorodne działanie. Najbogatszy w składniki mineralne jest pyłek pochodzący z możliwie największej ilości gatunków roślin. W handlu pyłek występuje w postaci wysuszonych obnóży, tabletek, granulatu oraz w postaci mieszaniny z miodem.

Jest to substancja żywiczna powstała przy udziale pszczół. Głównym składnikiem propolisu są wydzieliny żywiczne pąków drzew takich jak topoli, wierzby, buka ,klonu, brzozy, drzew owocowych jak również zielonych roślin np. słonecznika. Propolis zbierany jest przez doświadczone pszczoły robotnice w wieku powyżej 15 dnia życia, W dni pogodne w temperaturze powietrza 20 stop. C w godzinach od 10.00-16.00. Jest on zbierany przez pszczoły od wiosny do jesieni. Propolis służy pszczołom do dezynfekcji gniazda, zaklejania i uszczelniania otworów nie większych jak 4.5 min. przymocowywania plastrów woszczyzny do listewek ramek, dezynfekcji komórki pszczelej przed złożeniem przez matkę jajeczka, powlekania cienka warstwą ścian gniazda, do mumifikacji uśmierconych większych intruzów, których nie mogły usunąć ze swojego gniazda, zmniejszania otworu wejściowego do ula przed zimą. Ponieważ posiada on właściwości przeciwbakteryjne i przeciw grzybicze pozwala pszczołom na utrzymanie odpowiedniej higieny gniazda i bronie je przed różnymi chorobami. Kit pszczeli posiada konsystencję stałą, w temperaturze 35 stop. C staje się miękki i plastyczny. Posiada zapach przypominający miód, wosk oraz niektóre rośliny korzenne. W smaku jest gorzki i ostry. Kolor przeważnie brązowy. Przeprowadzone badania naukowe pozwoliły ustalić że kit pszczeli wykazuje dużą aktywność w stosunku do niektórych grzybów i pierwotniaków. Przyspiesza metabolizm komórkowy i działa ogólnie odtruwająco. Regeneruje tkankę kostną chrzęstną, nabłonek skóry, zapobiega powstawaniu blizn. Ma szczególne zastosowanie w leczeniu odleżyn, oparzeń, owrzodzeń i trudno gojących się ran, oraz wrzodów żołądka i przy przewlekłych schorzeniach układu pokarmowego. Z powodzeniem stosowany jest przy chronicznych nieżytach gardła, anginach, w postaci czopków w ginekologii i leczeniu hemoroidów. Stosowany wraz z antybiotykami podnosi skuteczność nich działania. W handlu propolis występuje w różnych postaciach surowca (nieprzetworzony produkt). Kropli propolisowych, maści, drażetek, oraz w mieszaninie z miodem. Uwaga u niektórych osób propilis może powodować uczulenie.

Jest to jednostka biologiczna składająca się od kilku do kilku dziesięciu tysięcy różnych osobników w zależności od pory roku. W skład rodziny pszczelej zaliczamy matkę/ zwaną tez królową/robotnice i trutnie. Do rodziny pszczelej zalicza się też przyszłe pszczoły w różnym stadium rozwojowym tj. jaja, larwy, poczwarki określane jako czerw. Każda rodzina pszczela stanowi jednolity organizm. Pojedyncze osobniki lub niepełne rodziny zwane/bez matki/ dość szybko giną samotna grupa pszczół może przeżyć jedynie kilka dni. Rozwój rodziny pszczelej rozpoczyna się z chwilą składania jajek do komórek plastra (czerwienie) jajeczko pszczele ma około 2 mm długości jest perłowo białe. Matka pszczela składając jajeczka przykleja je do dna komórki plastra. Przez pierwsze trzy doby wewnątrz jaja rozwija się embrion. W czwartej dobie wychodzi z jajeczka larwa, która jest karmiona przez pszczoły robotnice mleczkiem pszczelim z dodatkiem pyłku i miodu, tzw. papką. Wyjątkiem jest larwa przeznaczona na wychów matki, która od początku aż do końca życia dorosłego owada jest karmiona mleczkiem pszczelim. Karmione intensywnie larwy rosną bardzo szybko i zostają zasklepione pokryweczką z mieszaniny pyłku i wosku przez pszczoły robotnice. Larwa matki zasklepiana jest w ósmej dobie od złożenia jajeczka, robotnica w dziewiątym dniu, najpóźniej truteń w dziesiątej dobie od złożenia jajeczka. Plastry z zasklepionym czerwiem ogrzewane są przez pszczoły. Cały rozwój od złożenia jajeczka do wygryzienia się dorosłego owada (imago) trwa: u robotnicy 21 dni, matki 16 dni, u trutnia 24 dni. Matka jest jedyną w pełni rozwiniętą samicą, a jej głównym zadaniem jest składanie jaj. Nowe matki rodzina wychowuje w następujących okolicznościach gdy rodzina pszczela przygotowuje się do podziału /rójki/ gdy ginie matka pszczoły wychowują tzw. matkę ratunkową gdy matka jest stara lub z powodu wad fizycznych pszczoły dokonują tzw. cichej wymiany. Wygryzająca się z matecznika matka wydaje powtarzający się dźwięk określany „śpiewem matki”. Głos matki przygotowującej się do wyjścia z matecznika jest przygłuszony i nazywa się „kwakaniem” Głos matki po wyjściu z matecznika na plaster jest dźwięczny i nazywa się „titaniem”. Jeżeli z kilku mateczników naraz wychodzą matki dochodzi pomiędzy nimi do walki i pozostaje tylko jedna. Podczas tej walki matki używają żądeł. Wygryziona młoda matka nie spełnia swojej najważniejszej funkcji znoszenia jajeczek gdyż nie jest zapłodniona. Przez około sześć dni przygotowywana jest do lotu godowego. Lot odbywa się w pogodne dni, a sam akt kopulacji odbywa się na wysokości od 10 – 30m nad ziemią. Kopuluje z kilkoma trutniami. Po kilku dniach od unasiennienia matka zaczyna czerwić czyli znosić jajeczka, a znosi ich około 1800-2000 na dobę w miesiącach maj–czerwiec. Są to miesiące najszybszego rozwoju rodziny. Waga złożonych jajeczek przez matkę w ciągu doby przewyższa ciężar jej ciała (Porównując kurę nioskę do matki pszczelej to kura musiała by znieść około 33-37 jajek na dobę). Jeżeli z powodu wady fizycznej matki lub deszczowej pogody uniemożliwiającej lot godowy matka się nienasienni to po 3-4 tygodniach będzie znosić jaja niezaplemnione, z których wylęgną się trutnie. Taka rodzina pszczela zmierza ku zagładzie i pszczelarz musi wymienić matkę na pełnowartościową. Matka produkuje w gruczołach żuwaczkowych feromon który ma wpływ na zachowanie i prace całej pszczelej rodziny. Feromon ten zwany substancją mateczną przekazywany jest sztafetowo i w ten sposób cała rodzina posiada jeden zapach. Dlatego też pszczoły strażniczki nie wpuszczą do ula „inaczej” pachnącej pszczoły. Trutnie rozwijają się z jaj niezaplemnionych są osobnikami haploidalnymi. Pełnią tylko funkcję rozrodczą. W wieku około dwóch tygodni trutnie są w pełni dojrzałymi osobnikami i rozpoczynają. Gromadzą się w miejscach około 3 km od pasieki (w tzw. przegrach) gdzie oczekują na młode matki. W ulach przebywają od wczesnej wiosny (wtedy jest ich od kilkuset do kilku tysięcy) do połowy sierpnia, kiedy są wypędzane z uli przez robotnice. Rodzina Pszczela Podział prac i obowiązków. Robotnice są najliczniejszymi osobnikami w rodzinie, najmniejsze, ale to one wychowują czerw gromadzą zapasy nektaru, pyłku, kitu i wody. Długość ich życia zależy od intensywności ich pracy i pory roku. Wypracowane wiosną i latem żyją krótko od 4-6 tygodni. Wygryzione późnym latem i nie pracujące przy zbiorach w terenie żyją, przez zimę, aby wczesną wiosną wychować następne pokolenia pszczół. Pszczoły robotnice dzielimy na: ulowe zbieraczki Ulowe zajmują się wychowem czerwiu, budową gniazda, przetwarzaniem przyniesionych zapasów. Młode robotnice w zależności od wieku maja przydzielone różne zadania; Od 1-3 dnia czyszczą komórki z których się wygryzły /sprzątaczki/ Od 3-6 dni karmią starsze larwy papką. /karmicielki/ Od 6-9 dnia produkują już mleczko pszczeli i karmią nim larwy młodsze/ karmicielki/ Dziewięciodniowe pszczoły ulowe wydzielają /wypacają/ wosk z którego budują plastry /woszczarki/ Pszczoły ulowe odparowywują nadmiar wody w miodzie, przerabiają obnóża pyłkowe z odrobiną miodu i enzymami (wydzieliny gruczołów gardzielowych robotnic), którymi napełniają komórki plastrów, a następnie pokrywają warstwą miodu. W tak przygotowanym pyłku zachodzą procesy fermentacji mlekowej i od tej pory nazywamy go pierzgą, a służy do karmienia starszych larw i osobników dorosłych. Pszczoły ulowe ogrzewają czerw i regulują temperaturę w ulu, wentylując wnętrze skrzydełkami. Ostatnim zajęciem przed lotami jest pilnowanie wylotu ula. Pszczoły o innym zapachu nie zostają wpuszczone do środka, natomiast trutnie mogą zalatywać do innych uli. Po około 20 dniach zaczyna się nowy rozdział w życiu pszczół ulowych, uczą się latać i zaczynają życie zbieraczek, którymi są do końca swojego pracowitego życia. Najstarsze i doświadczone zbieraczki skoro świt wylatują z ula w poszukiwaniu pożytku, gdy go znajdą wracają do ula i tańczą na plastrze taniec którym informują o odległości, kierunku i rodzaju wziątku. Taniec zbieraczki na plastrze to pszczela mowa. Ciekawostką jest to że odległość do wziątku przekazują z dokładnością do 2m co zostało potwierdzone doświadczeniami.